El vècch

A séda drìa 'na fnèstra t'guard la vita,
cla và de prèscia senza mèi vultèss.
E déntra 'l còr sa la tu storia fnita,
sol el rimpiant del tèmp, ch'an po' fermèss.

Distànt i tu ricord i artorna indrìa,
e i scapa fòra sempre ogni momènt,
s'confond sa la realtà la fantasia,
e t'pèr dle volt ch'en sia sucèss mèi gnènt.

E quél ch'è t'ha capìd l'è l'ilusion,
che tutt sia fnìd ch'an te si manca incort,
e t'armàn déntra sol el gran magon
che quél che t'ha pasèd l'è stèd trop cort.

T'avrés d'arénda invéc chisà parchè,
sa'l piant in t'i occh t'artone a guardè d'fora,
tachèd ma cla speranza da campè,
un altre giorne, e 'n antre giorne ancora !

Nessun commento:

Posta un commento