I mòr i vècch

I mòr i vècch sa l'anima ciachèda,
sécch e sbiavìd senza più manca i dènt.
I mòr i vècch ch'i'n conta ormèi più gnènt,
stràchi dla vita fiaca e straginèda.

I lascia ch'èl cuncén d'ricord t'èl còr,
ch'èl dura quant el spazi d'un momènt.
I mòr i vècch, i mòr guèsi cuntènt,
sa i occh in alt ch'i cerca ma'l Signor.

Cum fussa furminant pièn pièn i fnésc,
quand el lumén dla vita el s'và a smurcè,
in lota più par gnènt, tant an arésc...

Acsé i s'arénd e i s'lascia traspurtè,
par l'ultim viagg che fors an se capisc,
mo quand se mòr da vècch...E' giust acsé.