T'èl profond di mi pensìr...

A vrìa murì magnànd un piatt d'fagiòj,
sa dle gran cutigh tutt mischièd asièm,
e par amigh un butilion de vén,
nér e sincér che l'anima m'arcòj.

A vrìa murì d'acsé, senza sufrì,
com un baghén magnand a crepapèl,
sa'l còr ch'èl s'fèrma senza fè tropp mèl,
lasciand stà vita senza fèm sentì.

E fnissa tutt d'acsé, t'un bèl momènt,
tra mèzz a'l cutigh e i fagiòj insièm,
in t'un abracc ch'me chiapa dolcemènt !!

In tla mi tomba i metarà 'n tighèm,
in do' c'è scrétt:" L'è mort d'un acidènt
parchè 'l magnèva...Mo l'è mort cuntènt !!"