La vita la pàsa...

La vita la pàsa e la dura 'n momènt,
lighèda sa 'n nod ma destén diferènt.
Dle volt e tropp spéss, se sucéd da sofrì,
te prov a pensè che sia méi a murì.
Epùr stè regàl ch'i c'ha dat l'è 'l più bèl,
che sempre la vita è 'n qualcò' de specèl.
E anca sla fugg tachèda a 'n urlog,
o sguélla tra i déd che manca t'incorg,
tla da guardè drétt, fisèla ma 'n t'i occh,
da giagia, da in pìd parfin se t'si 'n snocch,
vàl sempre la péna comunque e cum sia,
parchè d'roba tua, davér, c'è sol lia.
L'è propi par quést che sa tutt el còr,
a la strégn fòrt fòrt com fussa...l'amor.
E se cèrtle volt lia la te tradésc,
inutìl t'incagn, che tant an arésc...
Prò quél che c'è stèd an s'po' butè via,
se campa d'ricord e s'po' arturnè indrìa.
C'è gènt che sa quéi la va avanti lo stéss
par scméssa, par giogh o par interèss.
Mo toca cumbàta par forza o par gnènt,
ch'la pàsa la vita e la dura 'n momènt.